Archimandriet Sophrony werd geboren op 22 september 1896 in het tsaristische Rusland. Vanaf jonge leeftijd leefde in hem een diep verlangen naar volmaakte en allesomvattende kennis, zoals hij zelf later verwoordde in Voir Dieu tel qu’Il est. Deze zoektocht begon al tijdens zijn adolescentie, waarin hij geconfronteerd werd met de tragische dimensie van het menselijk bestaan.

In de werken van grote Russische schrijvers ontdekte hij een terugkerend patroon van illusie en wanhoop — een reflectie van de existentiële crisis die hij zelf ervoer. Hoewel hij opgroeide in de Russische orthodoxe traditie, voelde hij zich aanvankelijk meer aangetrokken tot de onpersoonlijke absolute werkelijkheid van de oosterse mystiek dan tot de persoonlijke God van het christendom.

Deze innerlijke worsteling tussen tijdgebonden sterfelijkheid en zijn verlangen naar eeuwigheid leidde hem uiteindelijk naar het Westen, waar hij zich inschreef aan het Theologisch Instituut Saint Serge in Parijs. Daar hoopte hij verdieping te vinden, maar hij ontdekte al snel de grenzen van de scholastieke theologie. Voor Sophrony kon menselijke logica nooit het mysterie van God volledig omvatten.

In plaats daarvan kwam hij tot het inzicht dat ware christelijke kennis niet voortkomt uit abstracte redenering, maar uit openbaring — een gave van God zelf, ontsluierd in een existentiële communie met Hem. Deze communie, zo benadrukte hij, is niet theoretisch, maar levend: ze wordt bereikt door berouw, het naleven van de geboden en vooral door het gebed. In dit innerlijke gebed opent zich het hart voor de werking van de Heilige Geest, waardoor de mens in contact treedt met het eeuwige.

Archimandriet Sophrony’s theologische en mystieke visie werd later een bron van inspiratie voor duizenden gelovigen in het Oosten en Westen. Zijn leven was een getuigenis van radicale toewijding, intellectuele ernst en spirituele diepgang.