Léonide Ouspensky (1902–1987) was een van de grootste iconografen en theologen van de orthodoxe icoon uit de 20e eeuw.

Geboren op 11 augustus 1902 in Rusland (gouvernement Voronezj). Na de revolutie van 1917 vocht hij als jonge officier in het Witte Leger, werd gevangengenomen en ontsnapte op miraculeuze wijze. In 1926 kwam hij als balling in Parijs terecht.

Daar ontdekte hij, mede door de invloed van de heilige Siloean van de Athos en zijn leerling archimandriet Sofrony (Sacharov), de ware theologische betekenis van de icoon. Samen met zijn vriend monnik Gregorius (Krug) begon hij iconen te schilderen volgens de oude canonieke traditie, die na eeuwen van verval bijna verloren was gegaan.

Ouspensky schreef twee monumentale werken die tot op de dag van vandaag als standaardwerken gelden:

• De Theologie van de Icoon (oorspr. Frans: Théologie de l’icône, 1980)
• De Betekenis van de Iconen (samen met Vladimir Lossky, 1952)

Deze boeken hebben de wedergeboorte van de authentieke iconografie in de hele orthodoxe wereld mogelijk gemaakt. Hij schilderde onder meer iconen en fresques voor de Drie-Hiërarchenkerk en het klooster van de Moeder Gods in Frankrijk, en gaf les aan talloze leerlingen.

Hij stierf op 11 december 1987 in Parijs en wordt door velen als een hedendaagse kerkvader van de iconografie beschouwd. Zijn nalatenschap leeft voort in duizenden iconen en in de terugkeer naar de sobere, geestelijke stijl van de middeleeuwse Byzantijnse en Russische traditie.

De door jou genoemde uitgave (Naar de Eenheid – Over de betekenis van de iconen) is de Nederlandse vertaling van zijn klassieker samen met Vladimir Lossky.